سینمای کمدی در کشورهای مختلف با توجه به مولفه های این ژانر و نیز همپوشانی با بومی گرایی همیشه همراه با مخاطبانی بسیار بوده است. در کشورمان نیز در عرصه هنرهای نمایشی انواع نمایش های طنازانه با دلالت های سیاسی و اجتماعی و فرهنگی در قالب هایی چون خیمه شب بازی و شخصیت هایی چون حاجی فیروز سال ها قدمت دارد. اما پیدایش کمدی در سینمای ایران همراه با تقلید از سینمای کشورهای دیگر بوده است و از کمدی های هندی تا ایتالیایی در سال های پیش از انقلاب برگرداندن هایی سینمایی ساخته شد که کاملا به دور از محدوده های فکری و اخلاقی مردمان این سرزمین بوده است و در معجون چنین سینمایی بود که با حضور دلقک هایی در مقام بازیگر شاهد انواع بازی های جلف و موقعیت هایی مبتذل بودیم و متاسفانه این گرایش در نزد بسیاری از فیلمسازان کمدی ساز همچنان به قوت خود باقی مانده است. چنان که بسیاری از ساخته های امروز دنباله روی همان نوع کمدی سخیف پیش از انقلاب است.
موسسه فیلمسازی پویا فیلم نیز سال ها است در این نوع از سینمای سطح پایین کمدی فعال بوده و آثاری سخیف با درون مایه ای خارج از مولفه های سینمای ایران را تولید کرده و موجب نزول ذائقه مخاطب ایرانی شده است. فیلم «آس و پاس» که چند روزی به اکران سینماهای ایران درآمده است تازه ترین نسخه از این نوع سینمای مبتذل و نازل می باشد که با شوخی هایی دم دستی و موقعیت هایی بی مزه می خواهد قالبی کمدی بسازد! علاقه مفرط موسسه تحت هدایت فرحبخش از سینمای پیش از انقلاب چنان بوده که نه تنها در تشابه داستانی و نوع نگاه به سینمای کمدی بلکه حتی در انتخاب عناوین فیلم هایش هم این گرایش را می توان مشاهده کرد چنان که فیلمی به نام «آس و پاس» در سینمای قبل از انقلاب هم ساخته شده بود!
اما فیلم به ظاهر فانتزی «آس و پاس» تولید شده در سال ۱۳۹۴ که این روزهای گرانقدر محرم با سالن هایی بسیار-برخلاف آثاری ارزشی که سالن های کمی دارند- یک نوع گنج قارون جدید است و باز هم قصه تکراری مواجهه آدم های پولدار و فقیر و عشق تصادفی و موققعیت های شانسی که پیش از این در کمپانی فرحبخش با عناوینی چون «شانس، عشق، تصادف» خلاصه شده بود و البته بسیاری از این دست محصولات بی مزه کمدی در گیشه متحمل شکست شده بودند.
فیلم «آس و پاس» داستانی است از حسن آس و پاس که به دنبال وصول طلب پدر مرحومش با شیوخ عرب مواجه می شود و در این میان عشقی تصنعی هم با دختر ملک سلمان کلاهبردار شکل می گیرد. در میان این رویای از پیش باخته ی گروه سازنده انواع موقعیت های بی پشتوانه شکل می گیرد و نویسنده و کارگردان همه تلاش خود را برای ایجاد فضایی از دلقک بازی درمی آورند.
در فیلم «آس و پاس» هم مانند این دست از آثار سطح پایین نه می توان از شوخی های بی مزه اش خنده بر لب نشاند و نه موقعیت درخشان و طنازانه ای یافت و حضور بازیگران آشنای تلویزیونی حربه ای است برای پوشاندن حفره های بسیار فیلمنامه ای در این دست آثار که بسیاری از آن ها تنها براساس ایده ای خام و بدون وجود هر گونه نقشه راه تبدیل به فیلم سینمایی شده اند. ترکیب آشنای «آس و پاس» را هم می توان از شناسنامه فیلم یافت؛ جایی که تهیه کننده ای چون محمد حسین فرحبخش، نویسنده ای چون اصغر نعیمی و کارگردانی چون آرش معیریان به چشم می خورند و هر کدام عمری در مسیر سینمای مبتذل فیلمفارسی تلاش داشته و نتیجه فعالیت هایشان در قالب آثاری سطحی و بی مایه نقش بسته است!
به نقل از آوینی فیلم
