جامعه سینما :امیر نادری درباره فیلمسازی خود می گوید :سال ۵۷ فیلم کوتاهی به نام «برنده» را برای کانون پرورش فکری و نوجوانان شروع کردم که طرحی شبیه همین «دونده» داشت و با شروع انقلاب، متوقف شد و ناتمام ماند. در سال ۵۸، قراردادی بستم که مسکوت ماند. بعدها، چهاربار تا پای کلید زدن هم رفتم؛ در تلویزیون، در یک شرکت خصوصی، در کانون، … و نشد. تا این‌که سرانجام، کارهای فیلم در نوروز ۶۴ تمام شد. هرچه کار بیشتر طول می‌کشید، لوکیشن‌هایم از دست می‌رفت. می‌خواستم در آبادان فیلم را بسازم که به دلیل شرایط جنگی ممکن نبود. ناچار به سراغ مکان‌های دیگر رفتم و بنا به اعتقادی که به امپرسیونیسم دارم، تصمیم گرفتم از میان مکان‌های مختلف ۱۰- ۱۱ شهر، تکه‌هایی را بردارم و کنار هم بگذارم؛ و جنوب را بسازم. برای «دونده» حدود چهل و هشت هزار کیلومتر سفر کردم تا فیلم ساخته شد.… و با این تکه‌ها شهری ساختم که اصلا وجود نداشت. مجید نیرومند را با همین جستجو و دوندگی پیدا کردم؛ از میان هشت هزار کودک و نوجوان. تمام اردوگاه‌های جنگ‌زدگان، مدرسه‌های جنوب، و شهرها و روستاهای آنجارا گشتم. عکس مجید نیرومند را دیدم، گفتم «خودشه!» با مکافات او را پیدا کردم.
به نقل از ۴۰ چراغ
