مختص جامعه سینما:شاهپور محمدی/چندی پیش ریاست سازمان سینمایی کشور وضعیت اسفناک بودجه سینمای کشور را اعلام کردند.با این اعلام رسانه ای مشخص گردید که در سال آتی پیش رو سینمای دولتی بدون پشتوانه مناسب اقتصادی به پیش خواهد رفت.
پس حال که وضعیت دولت برای سینمای سفارشی ساز خود مناسب نیست ، از هم اکنون وضعیت سینمای غیر دولتی نیز طبیعتا روشن است. انتظار براین بود که با شعارهای انتخاباتی که شنیده شد ، مجموعه دولت با یک تصمیمی بزرگ ، بعد از چهل سال به احیای اساسی کلیت این سینما بپردازند اما ظاهراً خبری چنین حرکتهای بزرگی نیست .!!
میماند خانه سینما که برای تامین زیر ساخت های سینمای غیر دولتی تمهیداتی بیندیشد ، اما چون در اساسنامه خانه سینما نیز منعی برای فعالیتهای پولساز و اقتصادی وجود دارد، بنابراین نمیتوان روی این خانه نیز برای تامین سرمایه لازم برای خانواده بزرگ سینما حسابی باز کرد.
تنها راه باقیمانده برای اعتلای شرایط اقتصادی مطلوب برای این طیف عظیم هنری ، خود اهالی سینما هستند که میبایست بصورت یک تشکیلات قوی و منسجم در قالب یک سندیکای خودجوش و مردمی وارد میدان شده و بدون چشم دوختن به سیستم دولتی به فکر تامین سرمایه برای سینما و سینماگران باشند.
اگر چنین استقلالی در سطح عالی و مردمی آن برای سینما شکل بگیرد و سینماگران وارد بازار جهانی فیلم شوند و واردات و صادرات این محصول فرهنگی در شکلی وسیع مدیریت شود ، ان زمان از تمام نقاط دنیا برای این سینما، ارز و سرمایه سرازیر خواهد شد..!!
اگر در مقطع فعلی چنین انقلاب و اتفاق بزرگ اقتصادی برای تقویت این سینما شکل نگیرد، این سینماگران خواهند بود که بدلیل رکود کاری از رفاه شخصی و خانوادگی محروم خواهد شد و بدلیل درگیر بودن خود با ایفای رسالت اجتماعی و فرهنگی در جامعه و عدم تامین مالی مناسب ، ضرر و خسارت مضاعفی را متحمل خواهند شد .آن زمان نیز شاهد مال اندوزی افراد مرفه جامعه بوده و هنرمندان و سینماگران صرفا درگیر فرهنگسازی و ایجاد ارامش برای رفاه بیشتر همین طیف مرفه خواهند بود ..!!
نکته ظریفی که بدلیل حاکمیت پول در جامعه ، تعریف زندگی این روزهای ما شده است !!حال که سیستم دولتی از نظر اقتصادی پاسخگوی نیازهای اساسی جامعه سینمایی کشور چه در بخش دولتی و چه غیر دولتی آن نیست و ثروت کشور نیز عمدتا به توسط اقشار مرفه جامعه بلعیده میشود ، بنابراین نمیتوان دست روی دست گذاشت و نظاره گر نابودی روز افزون سینمای این مرز و بوم بود.
هنرمندان سینما قرار نیست این وسط متضرر شوند و تاوان رکود اقتصادی موجود در کشور را بپردازند..!!بنابراین برای عبور از این فضای ملتهب و قهقرای اقتصادی موجود ، یک عزم و خیزش ملی لازم است و میبایست بزرگان این عرصه با اعلام استقلال سینما ، آستین بالا زده و فعالیت گسترده رفاهی و اقتصادی را از هر طریق ممکن ، چه در داخل و چه خارج کشور برای جامعه سینمایی ایجاد نمایند ..!
این تنها راه حل باقیمانده برای نجات این سینمای نیمه جان است .!!دولت پول و بودجه کافی برای سینمای این کشور ندارد ، پس صرف صدور بخشنامه و دستور العمل از طرف دولت نیز به درد سینماگر نمیخورد.
سینمای این کشور سالهاست که بدلیل دولتی بودن خود رنج می برد .این رشته یک جایی باید پاره شود.مدیریت دولتی، پاسخگوی نیازهای وسیع این « هنر – صنعت » نبوده و نیست.
سینماگران باید به هر طریقی شده بصورت خودجوش سکان این حوزه را از همه لحاظ خود به دست بگیرند و مدیریت دولتی نیز صرفا نقش ممیزی و نظارتی خود را ایفا نمایند ؟!!
اینکه مدام گفته شود دولت در صدد ایجاد بستری مناسب برای رشد و اعتلای سینماست حرف قشنگی است.اینکه گفته شود رییس جدید سازمان سینمایی از جنس سینما هستند کلمه زیبایی است !!اینکه تاکید شود تیم جدید دولت انسانهای شایسته تری هستند ، اتفاق خوب و خوش یمنی است .!!
اما این سینما برای رشد و جهش و پیشرفت خود به اقتصاد و سرمایه کلان نیاز دارد ، نه به فرد یا سیستم دولتی خاص..!!
واقعیت ها را نمیتوان کتمان کرد !
با دست خالی نمیتوان به سینمایی پویا و مقتدر و آینده ساز برای این کشور از هر نوع و گونه ای اندیشه کرد ، حتی از نوع دولتی و سفاشی آن …!!
هم اکنون زمان استقلال سینمای ملی و مستقل این کشور فرارسیده است.
دولتها در ۴ یا ۸ سال عوض میشوند و جناح های مختلف با نگرش های مختلف سرکار می آیند و چند صباحی هستند و میروند و باز همه مشکلات بر زمین میماند.
مدیریت دولتی سینما اگر هم پولی در بساط داشته باشد ، دغدغه شان سینمایی از جنس دولتی و سفارشی خواهد بود و این نوع سینما معنای ملی و مردمی و جهانی بودن را نمیدهد…!!
این نوع سینما صرفا میتواند جزیی از یک کلیات کلانی باشد که عمدتا در بخش محتوا به رقابت با بخشهای مختلفی از سینمای ملی میپردازد…!!
این سینما برای نجات خود راه حل ریشه ای میخواهد و کلید آن هم در دست خود سینماگران است ، نه کس دیگر .. !!
مشکل ما اینست که در هر دوره ای چشم به این دوخته ایم که یک ناجی از طرف دولت ها بیاید و مشکلات بر زمین مانده تمامیت سینما را حل کند !!
این موضوع در هیچ دولتی اتفاق نیفتاده و نخواهد افتاد .
بماند که عده ای نیز این وسط با عناوین مختلف جناحی و سیاسی در سیستم مدیریتی دوره های مختلف نفوذ کرده و به آن بودجه های اندک سینما نیز رحم نکردند و آمدند، خوردند و بار خود را نیز بستند و رفتند…!!
این آزمون و خطاها و این چرخه معیوب ، چهل سال است که در دوره های مختلف دولت در حال تکرار شدن است و عده ای رانتی هم نفع شخصی شان در حفظ این چرخش معیوب است.
باید پذیرفت که حرفهای قشنگ و دستور المعل های سیستم دولتی برای سینماگرانی که با هزاران مشکل دست به گریبانند، نان و آب نمیشود و افراد منتسب به این حوزه نباید چشم امید خود را به دستان خالی دولت ها بدوزند.!!
واقعیت ها همیشه تلخ بوده اند ولی این واقعیت تلخ را یکبار برای همیشه باید پذیرفت و میبایست از وابستگی دولتی خارج شد .
سینماگران ما از توان بالایی برخوردار هستند ، فقط باید خود را باور کنند . یک حرکت عمومی و اساسی بدور از بروکراسی های زاید دولتی و نگاه صدقه ای ، مورد نیاز سینما و سینماگران است .!!
تا کی قرار است سینمای ملی و مقتدر، از جنس خود اهالی سینما نداشته باشیم .!!با دور شدن از سیستم اداری دست وپاگیر دولتی میتوان به یک سینمای توانمند در سطحی کلان دست یافت !! به شرطی که افراد خبره و با تجربه این عرصه ، با یک خرد جمعی سکان هدایت این حوزه را بدرستی در دست بگیرند…!!