سینمای دشمن رجایی،بهشتی و مطهری است/ عذاب دیدن فیلم رستاخیز

جامعه سینما: فرج الله سلحشور، در گفتگو با بسیج پرس حرف هایی زد از جنس حرف های همیشگی اش :از سینمایی که پسرفت داشته تا اینکه خود راعضوی از خانواده سینما نمی داند.اینکه وصیت کرده اگر شهید یا فوت کرد در قطعه هنرمندان دفنش نکنند ،اینکه دیدن فیلم رستاخیز عذاب است و سریال حضرت موسی کمراسراییل را می شکند. در ذیل بخش هایی از این گفتگو انتخاب شده است
رهبر انقلاب این همه برای مسائل فرهنگی هشدار می دهند و می گویند که من به خاطر وجود این مسائل، شب ها تا صبح خوابم نمی برد. مخاطب این صحبت های ایشان چه کسی است؟ اگر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و تلویزیون نیست و اگر نهادهایی که توانایی مالی دارند و می توانند کمک کنند تا یک جریان سالم فیلم سازی ایجاد کنند، نیست؛ پس چه کسی است؟
من عضوی از خانواده سینما نیستم. همه این موضوع را می دانند و بارها گفتم که من یک نفر از خانواده سینما، خانه سینما و وزارت ارشاد نیستم. من یک مبلغ هستم و اگر خدا توفیق دهد از زبان هنر استفاده می کنم که بتوانم حرف دین و خدا بزنم را بزنم. اصلا من سینماگر نیستم و وصیت کردم که اگر شهید شدم یا فوت کردم؛ من را در قطعه هنرمندان دفن نکنید.
این سینما، تلویزیون و فیلم و سریالی که ما داریم، نمی تواند دین را ترویج کند. در ۳۶ سال گذشته، کارهایی که تولید شده، اصلاً با اسلام در تضاد بوده است. ما سینمای ملی نداریم، سینمایی که در ایران است، سینمای وابسته به غرب و سینمای یهود، صهیونیسم و هالیوود است.
سینمای ما سینمایی است که عوامل آن گرین کارت می گیرند که در آمریکا زندگی کنند، تعداد این افراد هم کم نیست. افتخار آن ها این است که فیلم بسازند و در هالیوود روی فرش قرمز بروند و جایزه بگیرند. هالیوود، صهیونیست و آمریکا با ما چه نسبتی دارد؟ به همین دلیل اگر تا قیامت هم تلاش کنیم که آثار ارزشمندی را تولید کنیم، نمی توانیم این سینما را متعلق به جمهوری اسلامی ایران کنیم. سینمای جمهوری اسلامی این نیست.
سینمای اسلامی یعنی سینمایی که راست و حقیقت است. سینمای اسلامی، سینمایی است که قصه نویس آن خداست و نویسنده فقط نقل قول می کند، نه این که از خودش چیزی اضافه یا کم کند.
سینمای ما سینمایی است که از زمان شاه مانده و ما هنوز داریم از روی آن سینما، کورکورانه تقلید می کنیم.
از نظر من، این فیلم نامه نویس و فیلم ساز، مبلغ دین می شود و در این صورت فیلم سازی، تبلیغ اسلام است. شما سریال های اصحاب کهف و یوسف پیامبر را مشاهده کرده اید. بینی و بین الله از اول تا آخر آن، به غیر از یکی دو مورد که مقداری حجاب را رعایت نکردیم، در بقیه این سریال اشکالات خلاف اخلاق و اسلام دیدید؟ در حال حاضر تمامی مردم دنیا، سریال یوسف پیامبر را پذیرفته اند و بیشتر از شش سال است که سریال اول کره زمین است.
اصلاً فرد غیر متدین در این راه نباید وارد شود. آن جایی که الان وارده شده اند، فضای خودنمایی، شهرت طلبی، ثروت اندوزی و خدایی نکرده مسائل غیراخلاقی است. در این مسیر زن و مرد و هر کسی که بخواهد وارد سینما شود به دنبال پول شهرت، جوایز و جشنواره و محبوبیت است. یک فیلمساز اسلامی باید دنبال این جور چیزها برود؟! اصلا حق این کار را دارد؟ اصلاً من و شما حق داریم اینجا کار کنیم که صرفاً پول به جیب بزنیم یا نعوذبالله خدا را فراموش کنیم. فیلسمازی که مبلغ دین است، بایستی مسائل دنیایی را ترک کند.
اولین مطلبی که می خواهم به علاقمندان رشته فیلم وسریال سازی در عرصه نگارش، کارگردانی و بازیگری بگویم این است که دانشکده های ما طرح درس هایشان از آمریکا، اروپا و هالیوود آمده است. این افراد وارد این دانشکده ها می شوند و اساتید آن چیزی را که غرب می خواهد به آن ها یاد می دهند. غرب کتابش را اینجا فرستاده است و در داخل ترجمه می شود و دست استاد و همه شاگردها هم هست. دانشجوی ما اگر بچه مسلمان باشد، این مطالب را می خواند و خیال می کند که فیلم سازی اسلامی یاد گرفته است، در حالی که این فیلم سازی برای ما نیست.
این سینمای ما بپذیریم یا نپذیریم؛ فاسد است. در طول ۳۶ سال بعد از پیروزی انقلاب شاهد بودیم که این سینما هیچ گِلی به سر ما نگرفته است که برسد به گُل! من به مردم مان توصیه می کنم حالا که دولت مثلاً به تلویزیون و جاهایی که متولی کار فرهنگی است، کمک نمی کند؛ خودتان آستین بالا بزنید. مگر انقلاب را خودتان به وجود نیاوردید و جبهه را خودتان اداره نکردید. شما همان مردمی هستیید که وقتی می خواستند کمک به جبهه کنید با چهار تا تخم مرغ و یک جوجه این کار را انجام می دادید حالا چه اتفاقی افتاده است؟ بیایید آستین را بالا بزنید و خودتان مبلغ قرآن و دین و اسلام شوید.
سینمای ما، دشمن رجایی و باهنر، بهشتی و مطهری است. عوامل سینما به صراحت می گویند که ما اگر بتوانیم زیر پای انقلاب را خالی می کنیم و ریشه انقلاب را می زنیم. این دیالوگ های سینماگران است.
من عضوی از خانواده سینما نیستم. همه این موضوع را می دانند و بارها گفتم که من یک نفر از خانواده سینما، خانه سینما و وزارت ارشاد نیستم. من یک مبلغ هستم و اگر خدا توفیق دهد از زبان هنر استفاده می کنم که بتوانم حرف دین و خدا بزنم را بزنم. اصلا من سینماگر نیستم و وصیت کردم که اگر شهید شدم یا فوت کردم؛ من را در قطعه هنرمندان دفن نکنید. این فیلم هایی را که بنده، آقای شهریار بحرانی و دیگر افراد ساخته ایم، باید بگویم که ما از این خانواده نیستیم.
وضعیت سینما در دهه ۶۰ خیلی بهتر از حالا بود. شما فیلم هایی مثل توبه نصوح و پرواز در شب را دیدید؛ همه این ها در دهه ۶۰ تولید شده است و اکثر آن ها آثاری است که آن زمان در حوزه هنری ساخته می شد. الان توجه کنید که در همان حوزه هنری چه کسانی هستند.
در حال حاضر متاسفانه دولت تمام بودجه خود را به حلق هنرمندان طاغوتی می ریزد و نیروهای خودی متاسفانه خیلی وضعشان بد است و از نظر مالی در مضیقه هستند.
خیلی از مردم طرح هایی واقعی دارند که برای خودشان اتفاق افتاده و جالب هم است. می توانند این طرح ها را برایمان به موسسه تبیان بفرستند. از این کار استقبال می کنیم و خوشحال می شویم. هر تعدادی که از این سوژه ها برای ما بفرستند، تلاش می کنیم که آن ها را تبدیل به سناریو کنیم و اگر بتوانند از نظر مالی کمک کنند، کمک هایشان را برای خودشان سناریو می سازیم.
یکی از افرادی که نمی توانم از ایشان اسم ببرم گفته اند که این سریال کمر اسرائیل را می شکند. بنده می گویم این سریال بمب اتمی علیه اسرائیل است، ادعای من این است و آن را ثابت می کنم. می توانید این فیلمنامه را بخوانید و ببینید که اگر این سریال ساخته شود، چیزی از اسرائیل باقی می ماند.
برای مسئولین ما حتی اسرائیل هم مهم نیست چه برسد به قصه حضرت موسی(ع)؛ ولی برای مردم این گونه نیست. اگر مردم کمک کنند، ما همان طور که برایشان سریال های اصحاب کهف و حضرت یوسف(ع) را ساختیم، سریال حضرت موسی(ع) را نیز می سازیم.
آن آقایی که مسئول آن وزارتخانه است، تکلیفش معلوم است. به سراغ وزارت فرهنگ وارشاد نمی رویم. در حالی که می توانیم از مسئولین بنیاد جانبازان و یا نهادهایی که از نظر مالی وضعشان خوب است، کمک بخواهیم ولی بنده دوست دارم که بودجه این سریال را مردم تامین کنند. منظور بنده هم نه فقط مردم ایران بلکه مردم جهان اسلام است. فیلم حضرت موسی (ع) سینمای جهانی است، این فیلم به نفع جهان اسلام و مومنین است و نتیجه آن به یاری خداوند، ظهور حضرت مهدی (عج) و پیروزی است.
فیلم رستاخیز را ندیده ام و دوست هم ندارم ببینم. دیدن بعضی چیزها عذاب است. آن چیزهایی که از این فیلم شنیدم، اگر آن را نبینم، بهتر است.