جامعه سینما :محسن امیریوسفی گفت: فیلم سینمایی «نفس» عنصر تخیل را به منظور روایت تاریخ معاصر درون خود دارد عنصری که گوهر گمشده سینمای ایران به خصوص در سال‌های اخیر است و به درستی جایزه نگاه ملی به این فیلم سینمایی اهدا شد.
کارگردان فیلم «خواب تلخ» با بیان این مطلب در ارزیابی فیلم سینمایی «نفس» در گفتگو با خبرنگار ایسنا گفت: فیلم «نفس» به کارگردانی نرگس آبیار را بعد از جشنواره دیدم و از فیلم خوشم آمد. البته فکر می‌کنم این فیلم برای این دوره از جشنواره فیلم فجر، خصوصاً فضای عصبی برج میلاد مناسب نبود. دیدن «نفس» فضای آرامی می‌خواهد تا توان کارگردانی، دقت فیلمنامه و قدرت بازیگران آن به چشم آید و این همه به پای طولانی بودن بعضی سکانس‌ها قربانی نشوند.
وی ادامه داد: نرگس آبیار بعد از تجربه «شیار ۱۴۳» و ستایش‌هایی که از آن فیلم شد می‌توانست به شیوه‌ای کاملا محافظه کارانه فضای همان فیلم را ادامه دهد و بر موج موفقیت فیلم پیشین خود سوار شود، ولی فیلم «نفس» جسارت کارگردانی را دارد که نخواست خودش را تکرار کند و از این بابت قابل ستایش است.
امیر یوسفی توضیح داد: در فیلم «نفس» با دخترکی معصوم همراه می‌شویم که با تخیل کودکانه خود شخصیت اصلی فیلم می‌شود و از گذر سه سال زندگی او زمان شاه، دوران انقلاب و اوایل جنگ تحمیلی را می‌بینیم و لمس می‌کنیم که به نظرمن این نوع پرداخت اتفاق ارزشمندی است. در سال‌های گذشته کدام فیلم ایرانی را دیده‌اید که این‌طور حس زندگی یک خانواده فقیر و خصوصاً شادی معصومانه کودکان این خانه را به این درستی و دقت اجراء کرده باشد؟ کافی است به مادربزرگ پیری دقت کنید که بازی زیبای پانته آ پناهی‌ها آن را به یکی از بهترین نقش‌های چند سال اخیر سینمای ایران تبدیل کرده است، به نظرم این نقش به یادماندنی که فراتر از یک بازی معمولی و به کمک تکنیک بازیگری حتی در قامت یک نابازیگر خود را نشان می‌دهد، اتفاقی منحصربه فرد در سینمای ایران است.
