جامعه سینما :جواد ظل طاعت/“استاد شریف زاده” نخستین کسی است که در جشنواره های کشورهای مختلف راه پیدا کرد، همچنین در چندین جشنواره بین المللی داخلی و خارجی، برنامه اجرا کرد؛ اما متأسفانه در سالهای اخیر کمتر به ایشان توجه شد و در عزلت بود و متاسفانه هیأت ارزشیابی و نظارت از اعطای درجه یک هنری کشور به این استاد گرامی دریغ کردند و دکترای افتخاری ایشان را به دلیل اینکه در غسالخانه کار میکرد، پس گرفتند.
این هفته با مرگ دو موزیسین کهن آغاز شد، یکی “استادمحمد ابراهیم شریف زاده”، استاد موسیقی مقامی خراسان و دیگری لئونارد کوهن.
“موسیقی محلی” مجموعه‌ای از آواها و نواهاست که در طول سالیان دراز از بستر فرهنگ عامه، همچون جنگ، ازدواج، شادی و عزا شکل گرفته است و “موسیقی نواحی خراسان” ب‍ی‍‍ان‍گ‍ر ت‍‍اری‍خ کهن این خ‍طه است.
این موسیقی براساس جغرافیا به بخش‌های گوناگون تقسیم شده، که البته این مرزبندی‌ها بیشتر بر پایه‌ی نوع زندگی مردم یا تاثیر عوامل مختلف بر فرهنگ آنهاست. به عنوان مثال در شمال خراسان که به واسطه‌ی هم مرز بودن با کشورهای همسایه جنگ و مهاجرت بیشتر رخ داده، ترکیبی از موسیقی اقوام و زبان‌های مختلف شکل گرفته که امروز آن را در قالب “موسیقی شمال خراسان” می‌شناسیم. “جنوب خراسان” اما با آرامش و ثبات و صلح همراه بوده و موسیقی آنها بر اساس کار و روزمرگی شکل گرفته است. موسیقی خراسان سرشار از نغمه‌های لطیف است که شنونده را به خلسه ای دلنشین فرو میبرد.
“موسیقی مقامی” یا “نواحی خراسان” را پیش‌تر به دو بخش تقسیم می‌کردند: “موسیقی شمال خراسان” که استاد مرحوم “حسن یگانه” پرچم دارش بود و مرحوم “حاج قربان سلیمانی” چهره‌ای شاخص اش بودند. اینها بزرگان “موسیقی شمال خراسان” بودند
در جنوب خراسان به استاد “حسین سمندری”، “سرور احمدی”، “غلامعلی پورعطائی”، “ذوالفقار عسکری”، “استاد عثمان محمدپرست” و زنده یاد “استاد محمد ابراهیم شریف زاده” میتوان اشاره کرد.
“استاد شریف‌زاده” یکی از سه خنیاگر باقیمانده از نسل طلایی موسیقی خراسان بود که در شهرستان باخرز زندگی میکرد و ۲۲ آبان امسال درگذشت.
“استاد شریف زاده” با تلمذ در محضر استادان تلاش کرد تمامی آوازهای قدیم را که در منطقه وجود داشت حفظ کند، به عنوان مثال تعدادی از آوازهایی را که در عروسیها خوانده میشد و بازمانده هایی از مکتب آوازی “سند” و “پنجاب” یا “هرات” در منطقه “خراسان قدیم” بود را آموخته بود.
بیت معروف: با دلبر رعنا برسان سلامی از یار وفادار… که خود یک منظومه بلند و عاشقانه است. از دیگر ویژگیهای کار استاد پرهیز از اضافه کاری در نغمه ها بود و همیشه تلاشش این بود که هنر قدیمی ای را که از گذشته به ارث برده اصیل و کهن به اجرا بگذارد.
استاد ابراهیم شریف زاده، تاکنون آثار ارزشمندی همچون “یار وفادار”، “دخترعمو”، و “یار رعنا”، “سرو خرامان”، و “مناجات خوانی” و بسیاری از قطعات دیگر را به دوستداران موسیقی نواحی ایران معرفی کرده است. ایشان روی یکی از مقامهای کهن منطقه تربت جام، شعری “سروخرامان ” مولوی را برای نخستین بار انتخاب کرد و به اجرا در آورد که بعدها بیژن بیژنی با تنظیم کامبیز روشن روان آن را اجرا کرد.
“استاد شریف زاده” یکی از بازماندگان جدی غزل خوانی قدیم، نعت خوانی، حمد خوانی و حتی مرثیه سرایی و ذکر خوانی در منطقه جنوب خراسان و تربت جام، تایباد و باخرز بود که با رفتن این عزیز ، بخشی از یک فرهنگ از بین رفت و چون شاگردی هم نداشت تمام داشته هایش با او به زیر خاک رفت.
به نقل از مجله ابزورد
