جامعه سینما: رضا کردبچه| بدیهی ست در مقابل حوزه عمومی جامعه که نمایانگر مراودات اجتماعی بیرونی انسانها در صحن جامعه است، ما با مفهوم حوزه خصوصی و خانوادگی افراد در بطن زندگی جدا شده از اجتماع همگانی سروکار داریم که از آن به حریم شخصی یا privacy هم یاد می کنند. حریمی که در آن افراد بطور مثال در هسته یک خانواده و در بطن آن درد و دل می کنند، از مشکلات شخصی خود صحبت می کنند، معاشقه و یا تولید مثل می کنند و یا بطور کلی تمام امور نهانی و درونی زندگی خویش را نا آشکارا زیست می کنند. امابه نظر می رسد در عصر حاضر با ظهور فضای مجازی و شبکه های اجتماعی ،حضورحریم شخصی انسانها دچار اختلال معنایی – کارکردی شده و آنرا به امر همگانی و در معرض دیدگان عموم بدل نموده است. امری مستعمل و دستمالی شده که بعبارتی جزئیات زندگی خصوصی و منفرد افراد هرچقدر تکثیر و بیشتر دیده شود، مطلوبیت نهایی عمومی بیشتری به خود می گیرد، گویی اشخاص برای کسب رضایت عموم، تن های خصوصی را به نمایش گذاشته و به انتفاع مجازی اشتراکی تن داده اند!
یکی از مهمترین و محرم ترین جغرافیای زیستن در خانه ها یا به تعبیری لانه آپارتمان های امروزی بالطبع اطاق خوابهای آن خانواده در هر خانه است. مکانی که در گذشته و قبل از ظهور اینترنت خصوصی ترین مکان خانه محسوب می شد که حتی سرک کشیدن و یا دراز کشیدن بروی تخت آن برای بستگان درجه اول نیز یک تابو و خط قرمز به حساب می آمد، دیدن آلبوم عکسهای خانوادگی زوجی تازه ازدواج کرده بطور مثال، امری ممنوعه برای اشخاص نامحرم و غیر خودی محسوب می‌شد، اما سئوال اصلی این است که چرا آن امر نهان و به تعبیری دست نخورده و تقدس گونه برای برخی خانواده های امروزی به موضوعی آشکارا و هرجایی و به تعبیری دستمالی شده از منظر شبکه های اجتماعی بدل شده است؟ چرا آن فضای امن و سایه دار زندگی گذشته، اینطور لّخت و لُخت بی پروایانه در معرض دید همگانی می بایست قرار بگیرد؟ چرا به تعبیری ما در شبکه های اجتماعی شاهد معاشقه های دسته جمعی با فالوورها، اطاق خوابهای مجازی دسته جمعی و حتی تولید مثل های اشتراکی و لحظه متولد شدن نوزادی مجازی در منظر حوزه عمومی و دسته جمعی جامعه باشیم؟
«عزت نفس های خود عکس محور» یا به تعبیری «عزت نفس های فالوور محور» در شبکه های اجتماعی که بر پایه تصدیق کردن (از طریق لایک کردن) یا نظر دادن (از طریق کامنت گذاشتن) یا حتی تخریب کردن( از طریق دیسلایک و فحاشی کردن) شکل گرفته است پاسخ کلیدی به این سئوالات است، بعبارتی انسانهای متکی به بدن مندی خود برای تایید شدن نیاز به دیده شدن دارند و حتی حاضرند اطاق خوابهای خود، لحظه تولید مثل خود و حتی جزئیات بارداری و زایمان فرزندان خود به وضوح به نمایش بگذارند، به تعبیری آنها در زندگی دوم مجازی خود آنطور زیست می‌کنند که خود را همان‌طور می توانند جعل کنند!
