آلن دوباتن در کتاب «تسلی بخشی های فلسفه »می نویسد: فقط یک اشتباه مادرزادی وجود دارد، و آن این است که می پنداریم زندگی می‌کنیم تا خوشبخت باشیم …تا زمانی که بر این اشتباه مادرزادی پافشاری کنیم ، جهان پر از تناقض به نظرمان می‌رسد؛زیرا در هر قدمی، در مسائل کوچک و بزرگ، مجبوریم این امر را تجربه کنیم که جهان و زندگی قطعا به منظور حفظ زندگی سرشار از خوشبختی آرایش نیافته اند.
به همین دلیل سیمای تقریبا همه افراد سالخورده حاکی از احساسی است که ناامیدی خوانده می‌شود.
