مختص جامعه سینما:محسن سلیمانی فاخر/ پس از روبرو شدن جامعه با مدرنیته و به تبع آن فرهنگ مدرن، تغییراتی در ارزش‌هاایجاد شد. یکی از پیامدهای تغییرات در چنین ارزش‌هایی؛ گسترش پدیده مصرف‌گرایی در جامعه است.
مدگرایی بیشترین تاثیر را بر روی مصرف‌گرایی افراد دارد. مدیریت ظاهر و بدن که در دنیای امروزی آن را سرمایه جسمانی افراد می‌دانند نیز با مصرف‌گرایی افراد رابطه‌ای معنادار و مثبت دارد؛ بدین معنا که با رشد روحیه مصرفی، افراد علاقه‌مندی بیشتری درمصرف و تبلیغ خود دارند.
در برهه اسفناک اقتصادی و وضعیت نابسامان خانواده ها ،شرکت بیمه تعاون،از زیرمجموعه های وزارت تعاون و از متولیان امور محرومان در کشور ،معده ی حمید سپیدنام مقلب به مستر تستر ، بلاگر حوزه غذارا بیمه کرده است.
این نماد شکم چرانی و مصرف گرایی در مراسم «برترین های مستر تیستر» جوایزی را به رستوران های منتخب خود اهدا کرد.مراسمی که در هتل مجلل و گران قیمت اسپیناس پالاس تهران برگزار شد.
کسی که به رستوران ها می رود و پس از تست غذا،در مورد کیفیت غذا، محیط ، برخورد مدیریت و پرسنل رستوران نظر می دهد و نظرات خود را منتشر می کند.او برای تست کردن غذای رستوران ها نه تنها هزینه ای پرداخت نمی کند،بلکه در ازای این کار پول نیز دریافت می کند.
عجیب نیست …جایی که تفکر و دانش در عزلت وناکامی است باید معده ای بیمه شود تا خوردن و دریدن و داشتن و تفاخر ،فرهنگ حاکم و مسلط بر جامعه شود ! نتیجه چنین بینشی این است که پدر همین شخصیت ،یکی از اساتید برتر دانشگاه است و گوشه نشین و گمنام است و پسرش که راهی دیگر را برگزیده از شهرت و پول و بیمه برخوردار است .
انگار در کشور ما ،مصرف، لوده گی و شکم باره گی منزلت دارد!.در سرزمینی که برخی از مردمانش در قوت روزانه خود و خانواده اش در مانده اند ایا بیمه ای که باید به حق مردم و ولی نعمتان عمل کند بایستی تغار یک لمپن را ساپورت کندکه مبادا مردم را از معرفی رستوران ها محروم کند؟
دون مایه ای که معده اش از مغزهای نخبگان هم بیشتر می ارزد باید بماند و مرفه و فربه تر شود تا ما را با انواع ذایقه ها آشنا کند .باری ! این بیمه شدن یعنی رسمیت دادن به این تفکرات، این دون مایه ها و ترویج فرهنگ مصرف گرایی و تفاخر!
رضایت ،توجه و احترام به درک و فهم مردم باعث افزایش اعتمادعمومی می شود .این کنش های منزجر کننده مسئولینی که باید پاسخگوی خواسته و نیاز های مردم باشند علاوه بر تشویش اذهان عمومی . نارضایتی اجتماعی و دهن کجی به بار می اورد. احساس این که مسوولان نسبت به مردم و خواست آنان بی اعتنا شده اند از مهم ترین دلایل جریح شدن جامعه و واکنش نشان دادن به چنین فجایعی تلخ و تراژدی است.
