«تنگه ابوقریب»:رزمنده خوب؛جنگ بد؛جامعه غایب

برای جامعه سینما:شاهپور شهبازی/دیشب فیلم « تنگه ابو قریب» را دیدم.فیلم ناامیده کننده بود. باید نگرانِ سرنوشتِ جهان پهلوان تختی بود.این یادداشت نقد و تحلیل نیست. نوعی تمرین حافظه و خیال به زبان ساده است.فیلمهای جنگی را به سه دوره تقسیم می کنیم.

۱–  دوره ی اول: 

رزمنده خوب است. جنگ خوب است. جامعه خوب است. بنابراین رزمنده، قهرمانِ مردم است. مانند فیلم های: انسان و اسلحه. آوای غیب. مهاجر.کیلومتر پنچ. دیده بان.

پیام فیلم=( خودتان حدس بزنید)

۲-  دوره ی دوم:

رزمنده خوب است. جنگ خوب است. جامعه بد است. بنابراین رزمنده، قهرمانِ تنهاست.مانند فیلم های: آژانس شیشه ایی. عروسی خوبان. از کرخه تا راین.

پیام فیلم= ( خودتان حدس بزنید)

۳-  دوره ی سوم:

رزمنده خوب است. جنگ بد است. جامعه غایب است. بنابراین رزمنده، قهرمانِ قربانی است.مانند فیلم های: به وقت شام. تنگه ی ابو قریب.

پیام فیلم= ( خودتان حدس بزنید)

فراموش نکنید که پیام هر فیلم با «روح دوران» یا »گفتمان غالبِ» همان زمان نسبت مستقیم دارد

از :کانال نویسنده