جامعه سینما :علیرضا رئیسیان، در اولین نشست علمی «سینما و اندیشه»، که آثار و شیوه‌ی فیلمسازی سه کارگردان صاحب سبک ایرانی، “علی حاتمی، بهرام بیضایی و داریوش مهرجویی” نقد و بررسی شد گفت: سینمای ایران یک سینمای اندیشه‌ورز است و آن جشن و پایکوبی و خوش‌گذارانی که الان انجام می‌شود، نیست. از مهمترین ویژگی فیلمسازی این سه کارگردان آن است که قابل تغییر نیستند و تکرار نوع فیلمسازی آن‌ها نیز به همین دلیل ممکن نیست. مسائلی که در دهه ۵۰ سینمای ایران به اوج رسید و بعد از انقلاب هم ادامه پیدا کرد.
وی افزود: تِمی که در آثار این سه کارگردان و همچنین آقای ناصر تقوایی مشترک است، پرسشی در مورد هویت است که مخاطب از خودش می‌پرسد که آیا کارگردان مسئله‌دار و دغدغه این موضوع را داشته است؟ آیا کارگردان می‌خواسته تا پرسشی را در ذهن مخاطب خلق کند؟ نوع فرمی که کارگردان برای مخاطب انتخاب کرده است، منظور خاصی دارد؟ و در نهایت آیا پیشنهادی هم برای فرم نمایشی خود به مخاطب ارائه می‌دهد؟
رئیسیان گفت:به گمان من فیلم های آقای مهرجویی از دیدگاه یک روشنفکر به سرزمینش می‌پردازد و همچنین شخصیت‌های فیلم‌هایش هیچ کدام از طبقه فرودست نیستند، چرا که در طبقه فرودست اندیشه وجود ندارد.
