مروری بر فیلم ابد و یک روز/از تحقیر ملی تا غرور ملی

جامعه سینما : نیمه‌های ابد و یک روز، تصمیم‌ام را درباره‌اش گرفته بودم: فیلمی که تماشایش تجربه بدی هم نیست. موقعیت‌های دراماتیک کوچولویی داشت که فیلمساز با چاشنی طنز، جذاب‌‌اش کرده بود. و این که استعدادی را که در یک فیلم کوتاه سعید روستایی سازنده‌اش، کشف کرده بودم، این جا هم داشت خودش را نشان می‌داد: که کارگردان می‌تواند یک موقعیت کوچک روزمره را پروبال بدهد و کاری کند تا برای تماشاگرش مهم شود.
نیمه دوم اما ابد و یک روز موثرتر و عمیق‌تر شد. از وقتی شخصیت سمیه (پریناز ایزدیار) شکل گرفت، و به مدرسه برادر فقیر تیزهوش‌اش رفت. و رابطه خواهر بزرگتر و برادر کوچک‌ترش عمق بیشتری یافت. و بعد به تعارض میان برادر علاف معتاد، که می‌خواست خواهرش را نگه دارد و برادر بزرگ‌تر که سعی می‌کرد خواهرش را بفروشد، رسیدیم. در یک داستان عادی، انگیزه‌های شخصیت‌ها باید برعکس می‌بود، اما این جا با موقعیت عمیق‌تری رو به رو هستیم که تنها راه یک نفر برای ساختن و شکل دادن به یک حرفه و یک خانواده، از دست دادن بخشی از همان خانواده و گذشته است. بعد می‌رسیم به “تحقیر ملی” آخر فیلم، که این جا بر خلاف همیشه، برای بازگرداندن “غرور ملی”، لازم به نظر می‌رسد. با نمای درخشان دختر ایرانی، که در یک ماشین، در میان آدم‌هایی که خیلی هم به زبان او صحبت نمی‌کنند، گیر افتاده‌ است. (توجه: در جملات بعدی، خطر لو رفتن داستان فیلم وجود دارد.) و البته خوشحالم که در سکانس پایانی دختر به خانه برمی‌گردد و چراغش را روشن می‌کند. فیلم را این طوری بیشتر دوست داشتم. اگر دلیل‌اش سانسور هم باشد، در این مورد خاص، به بهتر شدن فیلم کمک کرده است.
پریناز ایزدیار، بعد از اجرای نقش سمیه، یکی از بهترین نقش‌آفرینی‌های سال سینمای ایران در این فیلم، باید بسیار جدی گرفته شود و روز جوایز جشنواره امسال، سهم خودش را داشته باشد. و پیمان معادی پس از ابد و یک روز، دیگر یک بازیگر موفق حرفه‌ای است، و نه فقط کارگردان-فیلمنامه‌نویسی که به درد بازی در نقش‌های خاص بخورد. درک درست روستایی از ابعاد قاب، و اندازه صورت بازیگر و دیگر عناصر صحنه؛ دنبال کردن این قصه مشکل را، به تجربه روانی برای بیننده تبدیل می‌کند.
سمیه را اگر کنار بگذاریم، ابد و یک روز، فیلمی تیره و تار و بدون قهرمان است که به شکل سنتی، سمت چپ داستان زندگی ما قرار می‌گیرد.

امیر قادری به نقل از کافه سینما