از نگاه لسینگ،دوستی امید است. دوستی، دوست داشتن. تصور کنید این طرف نظامیان دارند شلیک می کنند و آن طرف مردم دارند کشته می شوند و فکر کنید در صحنه منازعه و درگیری یک دفعه آن کسی که کلاهخود بر سرش است کسی دست به شانه اش می زند، کلاهش را بالا می زند می بیند دوستش است. این پایان خصومت است. چون این دو نمی توانند همدیگر را بکشند، همدیگر را می بوسند، بوسیدن و در آغوش گرفتن. آدمی که دارد می زند به مردم، آن طرف مردمند، همین که شما دوستی را کشف کنید و به یاد دوستان بیفتید از خودتان فراتر می روید.