تاملی جامعه شناختی بر رفتار«تتلو»در کنسرت ترکیه/الگوی رنگین

• این تنها گزاره های گل درشت برگزاری یک کنسرت است،با ده‌ها پیامدهای غیرمستقیم برفرهنگ جامعه ایرانی؛باچند سوال و قدری تامل نتیجه را به خود مخاطبان واگذار می کنم:

• آیا آدمی آنگونه در جامعه رفتار می‌کند که متصورست از او انتظار می‌رود؟ اوبا اظهارنظراتی پَرت وعاری از عقلانیت ،خود را در جایگاهی احساس می‌کند که جامعه و مردم از او توقع دارند که یک خواننده رَپر بی اقبال  اِبراز عقیده کند و زبان ناطق گروهی از مردم باشد؟

•  آیا وقتی جمعی از عوام جز پیروان اینستاگرامی او شده اند به فرد خودبزرگ‌بینی چون او نمی‌گویند که« امیر بی گزندی تو »و او نباید باورش ‌شود که جز نوابغ دهر و«عجب حلوای قندی»ست؟

• حاد بودن این پدیده فرهنگی و اجتماعی،درمان «اختلال تتلوییسم»را برای جامعه ضروری می نمایاند چرا که توهم معمولا به عنوان یک نشانه اساسی در اختلالات روانی محسوب می‌شوند از این رو ،آیا برای تتلو و رهروانش لازم نیست کاری کرد؟

• آیا تتلو و«تتلوگرایان»دچار«توهم شنوایی»هستند،یعنی صداهایی را می‌شنوند که وجود خارجی ندارد و افراد دیگر قادر به شنیدن آنها نیستند،صداهایی که دائم به تعریف و تمجید از انان به گوششان می رسد؟

• «توهم بینایی»،توهمی که قد و قامت تتلو را پریوش و بالابلند نشان می‌دهد،به دلیل آسیب زا بودن توهمات آیا لازم نیست برای خود او،برای مریدان و برای جامعه الگوی جایگزین پروراند؟

• چراها و چگونه های متعددی مطرح است که یک چهره شبه هنری نماد دریافت،فهم،درک و تخصص می شود و این تردیدهست که آیا این تعداد وسیع از فالورهای جناب تتلو و کنسرت روندگان را می‌شود طرفداران و هم کیشان او قلمداد کرد یا خیر؛ که اگر اینگونه باشد باید سطح  فهم وعقلانیت را در میلیونها انسان نادیده گرفت .

         «تتلو»الگوی رنگین است

• سوال اینجاست که چه می شود تتلو ادعا می‌کند که «می‌تواند در آزمون تیم های لیگ برتری موفق شود»و با انتشار پُستی در اینستاگرام از تیم های لیگ برتری می خواهد تا او را آزمایش کنند و حتی با گستاخی و وقاحت تمام در جرگه علم طب وارد می شود و مدعی است که به راحتی میتواند بیماری های سرطان ،ام اس و قطع نخاعی را درمان کند.

مورد عجیب آقای بنجامین تتلو

• دو حال بیشتر شامل این پدیده نیست یا مجنون است و جایگاهی که در آن است را چنین تصویر و تصوری را برایش فراهم ‌آورده یا او چیزی افزون بر سایر اعضای جامعه دارد که همان زیرکی است و او واقعا یگانه این صفت است.

• تتلو بعد از این که از موسیقی ناامیدشد، جنجال های زیادی را برای خودش و دیگران به وجود آورد و با حضور در عرصه های مختلف با ظاهری «نامتعارف وخال‌دار» خودش را در جریانی قرار داد که در راس اخبار زرد قرار گرفت و الان زمان برداشت هایش فرا رسیده است.

• به راستی جامعه چه نقشی در مورد بزرگ پنداری تتلو ایفا کرده اند که او را چنین برای برخی سینه چاک معرفی کرده اند.اینها از کجا آب می‌خورد که انسانی چنین خودبزرگ‌بین وقتی با انتقاد مواجه می‌شود به جای به خود آمدن دنبال کشف بانیان توطئه است.

• آنچه بیش از همه مهمتر جلوه می‌کند آن است که پدیده تتلو در کنار «تهاجم فرهنگی»و تبعیت از الگو های خارجی و غربی که بی‌تاثیر از آن نیست ماییم که خواسته و ناخواسته شأن فرهنگ را نزول داده‌ایم.موسیقی حاوی عرفان و دین و فلسفه زندگی را فرصت عیان و مجال نداده‌ایم .آن وقت تتلو و تتلوگرایان فرصتی برای اعاده وجود یافتند و الگوی میلیونها نوجوان شدند و الان الگوی موسیقی و تفریح برای جوانان! محبوبیت تتلو،در میان دهه هشتادی‌ها، قابل توجه است.

• تا این جا به صنعت فرهنگ سلبریتی‌محور و رسانه‌های اجتماعی مرتبط است و برای آسیب‌شناسی آن نباید اغراق کرد اما وقتی این محبوبیت به سنین بالاتر رسوخ می کند زنگ خطری هراسناک تجلی می‌کند .

• اگرچه قشر الیت و نخبه جامعه و اهالی فرهنگ و هنر او را سخره می‌کنند وجدی‌اش نمی گیرند و او را جریانی گذرا برمی شمارند اما این پدیده نوظهور، با شناخت پتانسیل شبکه های اجتماعی می‌گوید:«نمی‌توانید هرکاری می خواهید با من بکنید؛من میلیون ها هوادار دارم.»شاید حق با اوست و نمی توان هر کاری با او کرد.

• با  تتلو نمیشود برخورد سلبی کرد.باید فرهنگ و درک جامعه را برای نسل نو ارتقا داد.رفتار سلبی او را بیش از پیش بزرگ می‌کند و نمادی «الگوهای رنگین» برای نوجوانان کم اندیش می‌کند .
• محسن سلیمانی فاخر/محقق جامعه شناسی