مانیفست هنر یعنی اشتیاق برای باز فرا خواندن دوباره

جامعه سینما : دیوید اسلزنیک، تهیه‌کننده و صاحب کمپانی سلزنیک، آلفرد هیچکاک را برای کار از انگلستان به‌ هالیوود دعوت کرد، در اولین دیدار از او خواست در تمامی فیلم‌هایش از بابت یک چیز مطمئن شود؛ این‌که تماشاگر پس از خروج از سالن مشتاق باشد تا فیلم بعدی کمپانی را هم تماشا کند. سلزنیک به هیچکاک گفته بود: «تمام رمز و راز ‌هالیوود همین است مرد جوان! تمامش.»
این جمله سلزنیک احتمالا مانیفست کلی چیزی است که در دوران ما عنوان هنر را یدک می‌کشد؛ اشتیاق برای باز فرا خواندن دوباره. میلی که ایجاد شده اما ناتمام رها شده باشد تا بار دیگر هم مخاطب را به خود فرابخواند. رخ دادن این اتفاق درست به موازات تبدیل شدن تدریجی هنر به کالایی قابل فروش در مقیاس انبوه بود. تبدیلی که تمایز تاریخی باختین میان هنر فرودست و هنر فرادست را از میان برداشت.