مختص جامعه سینما:بیتافلاحی/جاده خاکی فیلمی به کارگردانی پناه پناهی و تهیه کنندگی مستانه مهاجر است.اگر بخواهیم این فیلم را در قواعد ژانر بگنجانیم با یک فیلم جاده ای با مضمون خانواده طرفیم.
زن و شوهری با بازی پانته آ پناهی ها و حسن معجونی همراه دو پسر شان و سگ خانواده عازم سفرند تا پسر بزرگ که قصد مهاجرت غیر قانونی دارد را به آدم پران در مناطق مرزی شمال غرب ایران بسپارند.این فیلم از خانواده حرف می زند و روابط اعضای خانواده را نشان می دهد.قصه این فیلم راحت و روان و اصولی بیان می شود و نوع روایت ساده و خاص این فیلم را درخشان می کند.ما با قصه جدیدی مواجه ایم که از ابتدا تا انتها مخاطب را همراه می کند.
زن قصد دارد اندوه و ناراحتی خود را پنهان کند و ماسک شادی بر چهره بزند اما غم او در نگاه و صدایش پیداست و پانته آ پناهی ها قدرتمند و توانمند نقش زن را به خوبی بازی می کند.مرد آرام به نظر می رسد اما نگران است و سعی می کند همراه همسرش موضوع مهاجرت را از پسر کوچک پنهان کند تا پسر کوچک از رفتن برادرش غصه نخورد.پسر کوچک مدام در حال شیطنت است اما پسر بزرگ متفکر ساکت است.
همان طور که در اول فیلم پسر کوچک انگشت هایش را روی پیانوی کشیده شده روی گچ پای پدرش تکان می دهد با شیطنت هایش فضای خانواده را آهنگین و شاد می کند.نوای پیانو از همان ابتدا شنیده می شود و در طول فیلم ادامه می یابد.قاب بندی و تصویر برداری جذاب است و جغرافیای خاص مناطق مرزی شمال غرب ایران به فیلم اصالت و زیبایی خاصی بخشیده است.تصاویر زیبا از گندمزار و کشتزار و سبزه زار به جذابیت های بصری فیلم افزوده است.
