اختصاصی جامعه سینما :فیلم«او» (خانه)فیلمی متعلق به سینمای تجربه وهویت قومی است که به طور جد هم وارد تجربه گرایی می می شود،فیلمی که با دستمایه قراردادان موضوعی تلخ از خانواده ای ازهم گیسخته ومنفعت طلب، سروشکلی مستند گونه به خود می گیرد وهر چند که دیالوگ ها مبتنی بر زیرنویس و زبان آذری است اما مخاطب را تا پایان با خود همراه می کند.
تجربه گرایی از قراردادن مخاطب در میانه ماجرایی خانوادگی که با مرگ پدر همراه است آغاز می شود و ضمن همین دیالوگها گره افکنی صورت می گیرد،شخصیت ها معرفی می شود و درام اثر شکل می گیرد و در انتها مخاطب با رازی پنهان از یک جنایت روبرو می شود که گره گشایی به جایی است.
از سویی فیلمسازبا روایتی بومی و شناخت از ارتباطات قومی از بازیگرانی ناشناس بهره می گیرد که گاه تصور می شود فیلمساز درون یک واقعه ای حضور داشته و تنها به ضبط تصاویر پرداخته است. ازهمین منظر فیلمساز دراثرش به «هویت قومی» به عنوان وضعیت خاصی در شرایط و موقعیت ویژه می نگرد واگر نقطه قوتی در فیلم دیده شود بر گرفته از همین رویکرد هویتی ثابت، یکدست، پایدار و ایستا است که به هویت قومی و بومی به عنوان پدیده ای تاریخ مصرف گذشته نگاه نکرده است ،هر چند تفکر خبیثانه و سودجویانه دخترمتوفی وهمسرش عاری از هویت ملی است و تنها بر فرصت طلبی غیرانسانی استوا است اما اینکه این روایت قومی و هویتی است توانسته برداستان و فرم به خوبی خودنمایی کند.
محسن سلیمانی فاخر
