مختص جامعه سینما: شاهپور شهبازی/همانگونه که اولین و مهمترین گام در «الگوزدایی»، یعنی تحمیل و اجباری شدن نوع ویژه ای از سبک زندگی، بیست روز بعد از پیروزی انقلاب در رابطه با «حجاب اجباری در وزارت خانه ها» به وقوع پیوست، اولین و مهمترین زیر شاخه ی «گفتمان ایدئولوژیک و غالب» در سینما که تا امروز نیز تداوم یافته است، به شکل عینی در «قانون اجباری حجاب» تبلور می یابد.
سینماگران پذیرفتند، زنان را در تمام موقعیت ها، حتی در خلوت خصوصی و تک نفره، با حجاب تصویر کنند. در آغاز حتی الامکان تلاش می شد از حضور زنان در فیلم ها اجتناب شود زیرا نفس حضور زنان در سینمای بعد از انقلاب به مثابه ی عرصه ی جنسی زن محسوب می شد. ایدئال ترین فرم حضور زن در سینما، با توجه به ریشه دار بودن فرهنگ عقب مانده ی فئودالی کاست آخوندها، زنان با حجاب، خانه دار، در حاشیه و تحت سلطه ی مردان در روستا بودند. به همین دلیل لوکیشن اصلی بسیاری از این نوع از فیلم ها در روستا بود.
«داستایفسکی» جمله ایی معروف راجع به داستان کوتاه «شنل» نیکلای گوگول دارد: «همه ی نویسندگان روسیه از زیر شنلِ گوگول بیرون آمده اند»در دورانی که سینمای ایدئولوژیک دچار سرگردانی معیارها بود، تمام فیلم های ایدئولوژیک از زیر شنلِ فیلم بسیار بد، سخیف، سطحی و شعاری «دو چشم بی سو» به نویسندگی و کارگردانی «محسن مخملباف» بیرون آمدند.
از منظر مولف های تشکیل دهنده ی سینمای ایدئولوژیک، «دو چشم بی سو» محسن مخملباف، اولین و مهمترین «مانیفست گفتمان ایدئولوژیک سینمای جمهوری اسلامی» به حساب می آید.
بیشتر :
