جامعه سینما: فرهادقنبری/ فیلم جوکر روایتگر جامعه مصرف گرای امروزی است. جامعه ای که از طریق رسانه هایش مدام همگان را به مصرف بیشتر و بیشتر دعوت می کند. مصرف کالا، مصرف خدمات، مصرف خنده، مصرف سکس و هر نوع مصرف دیگری.
جوکر در جامعه ای که مدام به مصرف بیشتر دعوت می شود به علت عدم توانایی در مصرف (نداشتن پول، استعداد خارق العاده، دورویی و خباثت و..) به شخصیتی مطرود، رانده و تنها شده بدل شده است که برای بیان این حجم از تحقیر هیچ کنشی به جز خنده های هیستریک نمی شناسد.
فیلم روایت دو بخش از جامعه است. بخشی که هنوز قادرند گلیم خود را از آب بیرون بکشند و بخش دیگری که عصبی تر و ناامیدتر و مستاصل تر از آنند که بتوانند به زندگی خود ادامه دهند. جوکر نماینده این طبقه از جامعه است، طبقه ای که یاس و درماندگی خود را از طریق حمله به قطب دیگر جامعه بروز می دهد. جوکر نماینده طبقه حمله کننده به فروشگاهها و بانک ها و سلبریتی ها و سرمایه داران و سیاست مداران و صاحبان قدرت است. نزاعی که جوکر آن را نمایندگی می کند نزاعی میان طبقات و قشرهای مختلف اجتماعی نیست بلکه نزاعی میان محذوفان جامعه و خود جامعه است. نزاعی میان آنهایی که دیگر چیزی برای از دست دادن ندارند و آنهایی که هنوز چیزهای زیادی برای از دست دادن دارند. پرخاش جوکر پرخاشی است از سوی کسانی که هیچ سهمی در اجتماع خویش ندارند با کسانی که بیشترین سهم را از جامعه خود دارند.
شورش جوکرها بسیار شبیه اعتراضات قرن بیست و یکمی در جهان است.(جنبش فرانسه دو هزار و پنج، لندن دوهزار و یازده، اشغال وال استریت امریکا، جلیقه زردها در فرانسه) شورش جوکرها به مانند جنبش های قرن بیست و یکمی، شورشی برای آرمانها و امیدهای بزرگ نیست. جوکرها بیشتر از آنکه خواهان چیزی باشند، خواهان نابودی و تخریب هستند. آن میزان از فریادها و تخریب گری های جوکرها بیشتر از انکه از سر شوق و امید برای خلق جهانی جدید باشد، بیشتر از سر ناامیدی و استیصال است.
شورش جوکرها هجوم حاشیه به متن است. هجوم بی شناسنامه ها علیه کسانی که تمام اوراق رسمی را به نام خود ثبت کرده اند، این شورش هجوم مطرودان و حاشیه نشینانی است که می خواهند اینگونه خود را به متن جامعه حک کنند. جوکر از طبقه اجتماعی خاصی نیست و اغلب افرادی که به او می پیوندند هم از مهاجران، ولگردان، بی خانمان ها و بزهکاران سابق ( در یک کلام لمپن های جامعه) هستند که با لذت و کیفی فراوان شروع به کشتار و تخریب کرده اند.
حامیان شورش جوکر همچون زباله های هدایت شده به زیر قالی هستند که حالا فرش را کنار زده و به صورت علنی خود را در معرض تماشای شهری طاعون زده گذاشته اند که خورشید در آن غروب کرده و موش و آشغال و کثافت سراسر آن را قبضه کرده است.
