برای جامعه سینما:بیتا فلاحی/ تیغ و ترمه اقتباسی است از رمان”کی از این چرخ و فلک پیاده می شوم” . فیلمنامه از دنیای ادبیات داستانی امده و ما توقع دیدن یک فیلم خوش فکر و به طبع خوش ساخت را داریم اما از همان سکانس های اولیه امیدمان بر باد میرود.موضوع فیلم خیانت های زن و شوهری است و آن قدر بی پروا به این موضوع پرداخت شده و کلمات سخیفی در دیالوگ ها به کار رفته که باید فکر کرد چطور این فیلم از فیلتر جشنواره فجر با استاندرهای خاصش گذشته؟!
فیلم با مشکل ترمه با همسرش که استاد نقاشی اوست شروع می شود و خیلی زود می فهمیم همسر ترمه به او خیانت میکند. حالا ترمه انتقامی کودکانه از همسرش میگیرد . فیلم یک دفعه و بی منطق به سه ماه قبل برگشت میخورد و خط اصلی داستان عوض می شود.
این بار داستان ترمه و مادرش روایت می شود که طبق یک کلیشه همیشگی مادر قصد بردن فرزندش به خارج را دارد. مادر این همه سال کجا بود؟ و چرا الان به ایران أمده ؟و تازه یاد دخترش افتاده؟ وسط این همه اشفتگی ترمه یک دفعه به ماجرای مرگ پدرش مشکوک شده و می خواهد حقیقت را کشف کند.
بیشتر بخوانید:در«بادیگارد» سه نقص عضو پیدا کردم/ اگر خسرو زنده بود، چنین لباسی تن‌اش نمی‌کرد/ شرمم می‌شود این «هفت »را نگاه کنم
باز پور احمد به گذشته و کودکی ترمه باز میگردد که این بازگشت ها کاریردی ندارد و با یک یا چند دیالوگ میتوانست همین اطلاعات را بدهدو زمان حال اصلا فراموش می شود و حالا داستان کشف مرگ پدر روایت می شود و پور احمد همسر ترمه را فراموش میکند و تا پایان فیلم حتی یادش به این شخصیت اصلی نمیافتد و تکلیفش را مشخص نمی کند.
ترمه دست به کشف یک سری حقایق و روابط می زند که حالا نشانه هایی که پور احمد خواسته و ناخواسته از اول در فیلم گنجانده و حتی واگویه های ذهنی ترمه که بیشتر از اطلاعات ترمه است، جایی برای شوک بر ملا شدن انها نمیگذارد و مخاطب از اول حدس زده که پدر خودکشی کرده و مادر به پدر خیانت میکرده.ساختار فیلمنامه مشکل اساسی دارد و پیرنگ بر اساس روابط علی و معلولی درستی بنا نشده .
بعضی نماها یک دفعه از فضای رئال به سورئال پرت می شود .” نماهای بهشت زهرا” چطور لحن فیلم بکباره عوض می شود؟!شخصیت ها سطحی و بلاتکلیف در فیلم معلق مانده اند و خودشان هم نمیدانند از کجا أمده اند و به کجا میروند و هدف شان چیست ؟
ما شخصیت های قصه را نمی شناسیم و انها را باور نمی کنیم بازی بازیگرها هم باور پذیر نیست و کمکی به بهتر فهمیده شدن فیلم نمیکند.
موسیقی متن فیلم گرچه مناسب است اما طولانی می شود و با صدای خواننده از فضای رئالیستی فیلم میکاهد.تدوین هم به کار ضربه زده و در نهایت قصه، شخصیت ها و فرم روایت الکن میماند و فیلم تمام می شود و تعجب در فضای سینما باقی می ماند.
