مختص جامعه سینما:رضا صایمی/پیش از این، دست کم یکبار دیگر هم گوگوش در کانون نقد و اعتراض منتقدانش قرار گرفته بود.وقتی در فیلم “در امتداد شب” حضوری اروتیک و نیمه عریان در کنار سعید کنگرانی داشت!
حضوری که توی ذوق بسیاری از هوادارانش خورد و آن را در شان گوگوش نمی دانستند.حالا در گفتگوی با هما سرشار،گوگوش چهره عریانی از فائقه آتشین به نمایش گذاشت که خشم خیلی ها را برانگیخت حتی برخی هوادارانش را.
چهره عریان وبدون سانسور از سرشت و سرنوشت خود که به گمانم فارغ از صدق و کذبش، صادقانه بود.تفسیر و روایت او بود از آنچه تجربه کرده بود.تجربه های زیسته همواره در روایت های شخصی بازنمایی می شود و قضاوت درباره آنها مستقل از معرفت خود شخص از آنهاست
شاید بیان برخی رازهای مگو در این مصاحبه، آن را به محاکمه در خیالات شخصی بدل کرده یا حتی به نوعی انتحار هویتی تعبیر شود اما ما که این سوی گفتگو نشسته و تماشاگریم، یک چیز را نباید از یاد ببریم.هویت هنری یک اسطوره با فردیت او به مثابه یک انسان، متفاوت است.
اسطوره های هنری لزوما اسوه های اخلاقی نیستند که مصئون از خطا و اشتباه باشند.اسطوره شدن و اسوه بودن را نباید خلط کرد.کاریزماتیک بودن آنها به معنای معصومیت یا ابر انسان بودن نیست!
کسی مثل گوگوش ممکن است هنرمندی با شکوه و شوکت باشد اما چنانکه خودش اقرار کرده مادری شکست خورده است!مارادونا هم در فوتبال یک اسطوره حماسی بود اما زندگی شخصی اش یک تراژدی تمام عیار.
گاهی ما از تراژدی آنها ایدئولوژی یا استراتژی خلق می کنیم.چنانکه در این مصاحبه معلوم شد وقتی حالش خوب نبود، موهایش را کوتاه می کرد اما در بین مردم این رو مود نبودنش به مدل موی گوگوشی در جامعه منجر شد.در فرهنگ هواداری، اسطوره ها اغلب به خوانش خودساخته، مصرف می شوند!
خاطره گویی چهره های آشنا البته با مخاطراتی برای خودشان همراه می شود.آشنایی زدایی هایی که گاه به دلزدگی ها دامن می زند!به سقوط خود به دست خود!اما به گمانم این گفتگو گرچه جای نقد یا امکان پاسخگویی به متهمان نام برده را دارد اما تصویر یک سقوط نبود!
روایت گوگوش از فائقه آتشینی بود که مثل هر آدم دیگری سرشار از غم و شادی، رنج و گنج، خوبی و بدی، کار خطیر و خطا، خیرخواهی و اشتباه و روشنایی و تاریکی بود.روایتی مثل این ترانه ماندگاری که خودش خوانده:
بشنو همسفر من!
از این قصه تلخ، راه دشوار
ای تو تک چراغ این شب تار
این که گذشتن از کنار قصه ها نیست
این که یه تصویر از سقوط آدما نیست
ما بی تفاوت به تماشا ننشستیم
ما خودِ دردیم، این نگاهی گذرا نیست…
