برای جامعه سینما:الهام فلاح/قبلا درباره سریال‌های سخیف، زرد، بی‌محتوا، پول حرام‌کن و یا طبل توخالی منم منم کردن کارگردان و بازیگرانش نوشته‌ام. این بود که حق نیست اگر کاری شریف و پاکیزه و تماما انسانی را دیدم ساکت بمانم.
سعید آقاخانی نمونه بارز یک هنرمند شریف، وارسته و حرفه‌ای و درستکار است. کسی که بدون هیچ حاشیه‌ای، بدون منم منم کردن، بدون تبختر و باد کردن‌های مد روز کارش را می‌کند. و از قضا درست و با آبرو هم می‌کند. ساختن طنزی پر بازیگر و برعهده گرفتن نقش اصلی کار علاوه بر کارگردانی آن، بدست آوردن ۸۲٪ بیننده و تبدیل شدن ادامه محصول کار به یک مطالبه ملی، کاری‌ست که سعید آقاخانی شرافتمندانه انجامش داد.
بعد از سال‌ها این سریال مجابم کرد هر شب چند دقیقه‌ای تلویزیون ملی را تحمل کنم. چرا که سعید آقاخانی و تیم کاربلدش که هیچکدام هم ستاره‌های اجق‌وجق سینما نیستند نشان داد که میشود مخاطب را خنداند و راضی نگه داشت حتی با یک اثر بومی، بدون توهین و تمسخر لهجه و فرهنگ، بدون شوخی‌های جنسیتی، بدون تحقیر و تمسخر زنان، بدون تکیه کلام‌های زشت و بی‌ادبانه، بدون بدآموزی و نشان دادن سوءرفتار…
نورالدین خانزاده این سریال پدر سه دختر است، خواهر زاده‌اش را هم با خود نگه می‌دارد. هفت هشت عمه دارد، و همسرش مرده. اما نکته بارز این شخصیت احترام و تحبیب زنان است. عزیز دانستن روح زن مرده‌اش، دخترانش، عمه‌ها، زنان روستا و هر زن دیگری که نقشی در این سریال دارد.
هنرنمایی بازیگران محلی انصافا جای احترام دارد. بازی بد و خام دستانه حتی از هنروران هم نمی‌بینیم. سریال قرار نیست پرچم مدافعان حرم را بالا ببرد یا سربازان گمنام امام زمان را، قرار نیست نماینده‌های مجلس را مسخره کند یا به تادیب و تنبیه بیننده بپردازد. تحت پرچم هیچ نهادی هم سینه نمیزند و داستان سریال به هیچ دسته و گروهی باج نمی‌دهد.
همانطور که کرونا به روستای محل فیلمبرداری نرسیده بود، انگار کثافت طنزهای شنیع پایتختی و بازیگران پرمدعا و نویسندگان وابسته هم به نون‌خ نرسیده بود. نه اینکه ضعف فیلمنامه یا کارگردانی یا فیلمبرداری و … نباشد اصلا. اما به قدری کار پاکیزه و انسانی است که میشود خیلی چیزها را نادیده گرفت.
امروز که همه دارند یقه می‌درانند برای تولد نوید محمدزاده و خودشان را برادر و دوست جان‌جانی او می‌نامند و فضای مجازی پر شده از مدعی‌ترین ببر کورد سینمای ایران، من تمام‌قد به احترام سعید آقاخانی و شرافت بی ادعایش می‌ایستم و کلاه از سر برمی‌دارم. بژی آقا گیان.
