مختص جامعه سینما: نیلوفر خسروانی/ملاقات خصوصی، اولین ساخته‌ی امید شمس بالغ تر از ساخته ی یک فیلم اولی‌ست، ملاقات خصوصی صرفا یک فیلم نیست، بلکه در طول آن میتوان نوعی دیگر از زندگی تجربه کرد. فیلم کمال احترام را به مخاطب می گذارد و سعی کرده تا مخاطبش بعد از اتمام فیلم هیچ گوشه‌ای از ذهنش خالی نماند.
میتوان گفت«پروانه» یکی از کامل ترین و بالغ ترین کارکترهای سینمای ایران است، پروانه “مجمع الاحساس است”. پروانه نفرت می گیرد اما می بخشد، پروانه عاشق است و معشوقش ، عاشق تر از او . پروانه جنگجو است و در نهایت برنده و عاشقِ او، فرهاد که مشکلات مجبورش می کنند از فرهیختگی خود چشم پوشی کند و دست به کاری بزند که طبعا و قطعا ،مایل به آن نیست .
پروانه طعمه می شود، فرهاد قلاب ، اما اصل ماجرا به دست ماهی گیر است. فرهاد می داند که پروانه قرار نیست معشوقش باشد، اما انگار ژرفای جودش نظری دیگر دارد، درون قلبش چشم های پروانه را می‌پرستد و “عاشق موهایش است”.
انگار هیچ عاشق و معشوقی بدون تلمیح از لیلی و مجنون وجود ندارد و همیشه جدایی و فراق،قدرت قوی‌تری از رسیدن و وصال دارد.نقطه قوت فیلم،فراز و فرود آن است و تاثیری که این اتفاق،روی احساسات مخاطب می‌گذارد،نفرتی که یک آن از فرهاد به درون ما می‌آید و جگرسوزانی که از پروانه در قلبمان ریشه می‌کند.
