مختص جامعه سینما:سید روح الله موسوی/’آتیلا پسیانی’ در چند سال اخیر حضور پررنگی در مجموعه های تلویزیونی دارد که این تداوم حضور و پذیرش نقش های تکراری و بی چالش ، به جایگاه حرفه‌ای او در عرصه بازیگری آسیب زده و این در حالی است که در تیزری با تعداد پخش بالا، بسته‌ای چای در دست دارد و مشغول دم کردن چای است و در بیلبوردهای سطح شهر خودنمایی می‌کند.
هرهنرمندی باید پرستیژ و احترام هنری خود را در دست خویش دارد، بازی‌های دنباله‌دار، بی رمق، تکراری و بی انگیزه در نقش‌های ناگزینش اعتبار هنری به شکلی واضح نزول می دهد .نباید تبحر بازیگری چون پسیانی در شعار «حرفه ای در طعم» قابل ارزیابی و رصد باشد .
هر سریالی را که آنونس‌های آن از تلویزیون پخش می شود، سازندگان آن برای رخ کشیدن بازیگرانش از پلان‌های متفاوت پسیانی استفاده می‌کنند و جالب آنکه در تمام این نماها او از فیگور، حس‌ها و گریم‌های یکسان استفاده می‌کند.
لیکن با کارگردان‌هایی که او چنین هنرنمایی می‌کند، نمی‌توان توقع بالایی داشت.چراکه پسیانی به راحتی خود را در مقابل خواسته‌های این فیلمسازان رها کند او خود را صاحب شناخت و فهم و درک در عرصه کارگردانی می‌داند .
به نظر می‌رسد پسیانی دیگر نگاه رو به تکاملی در پرونده خود ندارد و برای انتخاب فیلمنامه‌ها، نه سختی به خود می‌دهد و نه دل کسی را می‌شکند و پر کاری و فعالیت و ابعاد مالی برای این بازیگر توانمند ملاک عمل شده است.
پسیانی بازیگری است که در بازی‌های خود و در فیلم‌های مطرح حاتمی کیا، استاد بهرام بیضایی و افخمی مخاطبانش را متوقع کرده است و حتی با این همه بازی‌های یکدست باز هم تماشاگر منتظر رو شدن برگ برنده از سوی اوست زیرا وقتی بخواهد و در کنار کارگردان کاربلدی قرار گیرد بازی ماندنی در اذهان ثبت می‌کند.
دلیل این ولنگاری های بازیگری آتیلا پسیانی دراعترافش در «کافه آپارات»مشهود است .این که ۱۷ سال است تلویزیون نمی‌بیند و تنها هنگام تماشای فوتبال تصادفی تلویزیون می‌بیند، از کیفیت سریال‌ها انتقاد می‌کند و می‌گوید: «نمی‌توانم بین سریال‌ها تفاوتی قائل شوم، همه آن‌ها شبیه هم هستند.» او صراحتا اشاره می‌کند که خودش هم در بعضی از این سریال‌ها بازی کرده، اما اصلا آن‌ها را تماشا نمی‌کند.
وقتی می‌گوید سریال‌های خودش را هم تماشا نمی‌کند، یعنی نتیجه انتخابی که دارد برایش مهم نیست و این نه تنها توهین به تماشاگران بلکه زیر سوال بردن سابقه و جایگاه خودش نیز است.
اینکه چرا پسیانی‌ها، فروتن‌ها و …در ذهن مخاطبان فرو می ریزند؛به دلایل شخصی و فرا متنی اختصاص دارد .چه شده که در «سری سازی های تلویزیون» در هر نقش و قامتی که حتی در شخصیت او نمی‌شود گنجاند،دیده می‌شودقابل بررسی است ،کسی که سابقه بازی در فیلم‌های شاخصی از جمله کشتی آنجلیکا، مسافران، نیمه پنهان ،سرخ‌پوست و جهان پهلوان تختی و.. دارد.
چه می‌شود و چه حکایتی است که فیلمسازان فارغ از پتانسیل‌ها چنین نقش‌هایی نازل را به چنین بازیگرانی واگذار می کنند؛ او که با بازی در فیلم ‘طلسم’ به سینما آمد و قبل از آن در تلویزیون و در مجموعه تلویزیونی محله بر و بیا’ توانایی خود را حس کرده بود، با بازی زیبای خود در فیلم ‘خاکستر سبز’ خودی نشان داد و در فیلم‌های سینمایی روز شیطان، دو زن، نسل سوخته، آب و آتش در فهرست بازیگران توانای سینمای ایران قرار گرفت.
سینمای پسیانی امروز به جد رو به افول است و باید این بازیگر، لااقل برای جنس قد و قامتی که طی سال‌ها با سختی در تئاتر و سینما کسب کرده قدری پخته‌تر و گزیده‌تر عمل کند و ابتدایی‌ترین گام او این است که دست ردی به سریال سازان امروز تلویزیون بزند زیرا امروز در اکثر سریال‌ها او را حتی به عنوان بازیگر میهمان مخاطب می بیند.
حتی اگر از نوع بازی‌های هم‌جنس او فاکتور بگیریم پسیانی می داند که بازیگری که رو به تلویزیون می‌آورد دیگر از او به عنوان یک بازیگر گزیده کار یاد نمی شود چه برسد به آنکه او در اکثر سریال‌ها هنرنمایی می‌کند.
بازیگری که برای چشم تماشاگر دم دستی و سهل الوصول شود دیگر زمان افول او فرا رسیده است اما پسیانی را می‌توان از این قضیه فاکتور گرفت به شرطی که خود در ادامه راه طرحی نو در اندازد.
