مختص جامعه سینما :سید روح الله موسوی / امروزه تلویزیون بر الگوهای زندگی روزانه به شدت تاثیر وارد کرده است.بسیاری از مردم فعالیت های دیگر خود را بر اساس پخش برنامه های تلویزیونی هماهنگ می کنند. این تاثیرات شاید مهمترین تحول در وسایل ارتباط جمعی درسال های گذشته باشد. در زمان کنونی این رسانه تاثیر بیشتری از هر نوآوری فنی بر زندگی داشته است.
با وجود مطالعات فراوان درباره «تلویزیون و خشونت »هنوز روشن نیست تا چه اندازه و به چه شیوه هایی نمایش خشونت در تلویزیون مشوق رفتار پرخاشگرانه در زندگی واقعی است. بیننده آنچه را مشاهده می کند بنا به توان تخیل و تعقل خود به گونه ای گزینشی تفسیر می کند.
تحقیقات وسیعی به منظور ارزیابی اثرات برنامه های تلویزیونی انجام شده است که بیشتر این پژوهش ها درباره تاثیر آن بر کودکان است . سه موضوعی که بیشتر از موارد دیگر بررسی می شود تاثیر تلویزیون بر گرایش به« جرم و خشونت»،« اثرات پخش اخبار» و «نقش تلویزیون در زندگی سیاسی» است.
رواج خشونت در برنامه های تلویزیونی کاملا مستند است. فیلم ها بیش از همه دارای ماهیت خشن است، کارتون ها حاوی اعمال و ماجراهای خشن است. با این حال در فیلم های جنایی که خشونت را نشان می دهد موضوعات عدالت و کیفر نهفته است. در نمایش های جنایی نسبت بسیار زیادتری از افراد پست و رذل تسلیم عدالت می شوند تا آنچه در تحقیقات پلیس در زندگی واقعی رخ می دهد و در کارتون ها شخصیت های آزار دهنده یا تهدیدکننده معمولا به سزای واقعی خود می رسند.
لزوما نمی توان نتیجه گیری کرد میزان زیاد نمایش خشونت بار به طور مستقیم در میان تماشاگران الگویی برای تقلید پدید می آورد . به طور کلی تحقیق درباره اثرات تلویزیون بر تماشاگران حاکی است که آنان ازلحاظ واکنش هایشان نسبت به آنچه می بییند منفعل و فاقد قوه تشخیص هستند.
از سویی دیگر تماشای حتی برنامه های کم اهمیت ذاتا یک فعالیت ذهنی سطح پایین نیست. کودکان برنامه ها را با ربط دادن به سایر نظام های زندگی روزانه شان تفسیر می کنند. کودکان خردسال هم می دانند که خشونت تلویزیونی واقعی نیست اما این خشونت برنامه هاست که بر رفتار تاثیر دارد و چارچوب کلی نگرش هایی است که خشونت در آن ارائه و تفسیر می شوند.
