جامعه سینما:عباس نصرالهی/«تی تی» آیدا پناهنده برای من از این منظر مهم است که می‌تواند نزدیک‌ترین مواجهه سینمای ایران در سال‌های اخیر با مفهوم و ژانر کمدی رمانتیک باشد.
فیلمی برآمده از همان جهان ذهنی فیلمساز در فیلم‌های پیشین‌اش (نگاهش به مساله جغرافیا، زنان، روابط بین زن و مرد، تاثیر جغرافیا بر روابط و…) که در این‌جا شکلی دیگر و‌گاها انتزاعی به خود گرفته‌اند، اما موضوعی که «تی تی» را تا حد زیادی تبدیل به فیلمی متفاوت در سینمای ما کرده، همان نگاه‌های ریزبینانه و پرداخت به جزییات در پاگذاشتن به جهان «کمدی رمانتیک»هاست.
رابطه بین سکینه (الناز شاکردوست) و ابراهیم (پارسا پیروزفر) دقیقا بر مداری طراحی شده که ما پیش از این بسیار در فیلم‌های کمدی رمانتیک دیده‌ایم، رابطه‌ای که با یک اتفاق نه‌چندان مهم در نظر مخاطب آغاز می‌شود و سپس بر اساس تناقضات و با دست پیش‌کشیدن و با پا پس‌زدن پیش می‌رود و البته همانند سنت «کمدی رمانتیک»ها هر بار بهانه‌ای دست می‌دهد تا این دو نتوانند به هم نزدیک‌تر شوند (مثلا حضور شخص سومی به نام امیرساسان با بازی هوتن شکیبا) تا کشمکش‌های ارتباط بین این دو ادامه یابد. برای حصول ویژگیهای ژنریک و تلاش فیلم برای سفر به جهان «کمدی رمانتیک» لحن کمیک فیلم هم از ابتدا تا انتها، به لطف شخصیت‌پردازی خوب و شوخی‌های قابل لمس، در حال کار کردن است (ترکیب اسم تی‌تی خله تا چه‌حد ما را به یاد ایرما خوشگله می‌اندازد) و ایده‌های «تی‌تی» برای مواجهه با مساله عشق (در «تی‌تی» بر خلاف نمونه‌ای موفق چون «در دنیای تو ساعت چند است» مساله عشق تا همان سکانس‌های پایانی چندان جدی نیست.
از این منظر فیلم بسیار بیشتر شبیه به کمدی رمانتیک‌های آمریکایی می‌شود) ایده‌هایی ساده و در دسترس هستند که این سادگی از تاثیر جغرافیا بر شخصیت‌ها (ویژگی مورد علاقه فیلمساز) و همین‌طور ویژگیهای درونی خود شخصیت‌ها بیرون می‌آید و کاری می‌کند تا ما با همه شوخی‌ها و البته دلالت‌های جدی در بین این شوخی‌ها (شخصیت ابراهیم بسیار جدی است) همراه شویم .
از اینکه به تماشای فیلمی نشسته‌ایم که تا این حد می‌تواند سرخوشانه و خیال‌انگیز (بخش‌های خیالی فیلم که از ذهن تی‌تی نشات گرفته‌اند جذاب هستند) به مساله عشق و رابطه نگاه کند، راضی باشیم و بدانیم که در سینمای ایران هم می‌توان راه‌حل‌هایی به جز آ‌ن‌چه که تاکنون بوده است، برای مساله‌ای چون عشق ارایٔه داد. گرچه که حصول این اتفاق در کنار فیلمنامه دقیق با کمک دوربین دقیق فرشاد محمدی در ثبت ویژگیهای امپرسیونیستی جغرافیا و ویژگیهای رفتاری شخصیت‌ها میسر شده است.(به نقل از صفحه شخصی نویسنده)
